Այս պատումը շնչի մասին էր։ Ասվում էր, որ Դվին քաղաքում մի ծեր կավագործ էր ապրում։ Նա մեծահամբավ ու շնորհաշատ էր։ Պատմվում էր, որ մի երիտասարդ է գալիս ծեր կավագործի մոտ և ուզում է վարպետություն սովորել։ Նա անընդհատ սովորում էր ու աշխատում էր, որպեսզի իր գործերը լավ ստացվեն։ Եվ հետո, նա զգաց, որ ինչ- որ մի բան պակասում է իր գործերի մեջ։ Դա հասկանալու համար, նա դիմեց ծեր կավագործին, և նա մի հետաքրքիր ու ճիշտ պատասխան տվեց այդ հարցին։ Նա ասաց, որ պակասում է շունչը, պետք է շունչ տալ բոլոր գործերին, որպեսզի դրանք էլ ավելի լավ ստացվեն։ Այս խոսքերը շատ ճիշտ են ասված․ յուրաքանչյուր գործի մեջ շունչ է պետք:
,,Զրույց շնչի մասին,, վերլուծություն
Ռոզա Խաչատրյանի բլոգ 