Այս հեքիաթը մի թագավորի մասին էր, ով մի օր իր երեք որդիներին ասաց, թե ով ինձ բերի աշխարհի ամենապիտանի բանը, կնստի գահին և կշարունակի թագավորել այն:
Եվ տղաները գործի անցան, սկսեցին փնտրել, թե որն է աշխարհի ամենապիտանի բանը: Եվ հետո տղաները միանգամից եկան: Ավագ որդին ասաց, որ աշխարհի ամենապիտանի բանը հացն է, առանց հացի ոչ ոք չի կարող ապրել: Կրտսեր որդին ասաց, որ աշխարհի ամենապիտանի բանը հողն է, առանց հողի ոչ մի բան չի կարող լինել: Իսկ փոքր որդին ասաց, որ աշխարհի ամենապիտանի բանը լույսն է, առանց լույսի հողը հաց չի ծնի, առանց լույսի հողի վրա կյանք չէր լինի:
Եվ թագավորը իր երեք որդիների երեք տարբերակներից ընտրեց հենց փոքր որդու տարբերակը: Այո, աշխարհի ամենապիտանի բանը լույսն է: Թագավորը փոքր որդուն իր փոխարեն թագավոր դրեց և տվեց գահը: Այս հեքիաթը ինձ շատ դուր եկավ: Այն իր մեջ շատ ասելիք ու խորհուրդ ուներ:
Ռոզա Խաչատրյանի բլոգ 